Maria Szraiber – biografia artystki i pedagoga

print

maria-1_maly.JPG    Koncertująca pianistka, tytularny profesor sztuk muzycznych, juror konkursów pianistycznych. Przekazywanie treści zawartych w muzyce uważa za swoją życiową misję. Spełnia ją jako wykonawca i pedagog. Interesuje się także historią pianistyki oraz różnorodnymi zagadnieniami związanymi z twórczością i wykonawstwem muzyki fortepianowej, jak również kwestiami organizacji procesu kształcenia na różnych szczeblach szkolnictwa muzycznego.

Urodziła się na Śląsku. Początkowy etap kształcenia przebiegał pod kierunkiem profesor Wandy Chmielowskiej, spadkobierczyni tradycji sławnej szkoły T. Leszetyckiego (przez A. Essipoff). Ukończyła studia z wyróżnieniem w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach, pod kierunkiem prof. B. Woytowicza, pianisty i kompozytora, wychowanka A. Michałowskiego, spadkobiercy autentycznej tradycji chopinowskiej (przez K. Mikulego).    Kolejnym etapem kształcenia był pobyt stypendialny w Konserwatorium im. P. Czajkowskiego w Moskwie, gdzie studiowała pod kierunkiem T. Nikołajewej i R. Kerera, wybitnych przedstawicieli rosyjskiej szkoły pianistycznej.

Koncertuje na estradach polskich i zagranicznych. Występowała w wielu krajach Europy, a także w USA, Chinach, Japonii, Korei Płd. i Australii. W swoim dorobku ma szereg różnorodnych nagrań.

Dysponując obszernym repertuarem ze szczególnym upodobaniem wykonuje muzykę Chopina i Debussy’ego, a także wiele pozycji z obfitych zasobów polskiej literatury fortepianowej. Niektóre swoje koncerty wzbogaca komentarzem słownym.

Często koncertuje w miejscach związanych z Fryderykiem Chopinem jak dom rodzinny Chopinów w Żelazowej Woli, czy Pomink Chopina w Warszawskich Łazienkach,  i w innych.

Obok działalności koncertowej z entuzjazmem prowadzi działalność pedagogoczną.

Jest profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie prowadzi pianistyczne studia magisterskie, podyplomowe oraz doktoranckie dla studentów polskich i zagranicznych.

W warszawskiej Uczelni była dwukrotnie wybierana na stanowisko dziekana Wydziału Fortepianu, Klawesynu i Organów (1993-1999), pełniła także funkcję kierownika Katedry Fortepianu (1996-1999)
Od wielu lat prowadzi kursy pianistyczne w kraju i za granicą (m.in. w USA i na Dalekim Wschodzie) oraz wygłasza wykłady o tematyce związanej z pianistyką. Zasiada również w komisjach konkursowych polskich i zagranicznych konkursów pianistycznych.
Rezultatem zainteresowań historią pianistyki jest prowadzony przez nią w Akademii Muzycznej w Warszawie w latach 1999-2005 cykl wspomnieniowo-koncertowy Nestorzy Polskiej Pianistyki. Owocem cyklu jest dwutomowa publikacja pod tym samym tytułem, zawierającą biografie oraz zapis treści spotkań wspomnieniowych poświęconych Zbigniewowi Drzewieckiemu, Jerzemu Lefeldowi, Aleksandrowi Michałowskiemu, Stanisławowi Szpinalskiemu, Józefowi Śmidowiczowi, Margericie Trombini-Kazuro, Józefowi Turczyńskiemu, Marii Wiłkomirskiej i Jerzemu Żurawlewowi. Publikacji, wydanej również w języku angielskim, towarzyszą płyty CD z nagraniami przedstawionych w niej pianistów.

Zainteresowania pedagogiką artystyczną zaowocowały m.in. obszernym opracowaniem zatytułowanym Z zagadnień kształcenia artysty – wykonawcy w toku wyższych studiów pianistycznych (Zeszyt Naukowy AMFC w Warszawie, 1999, nr 44).

Literatura fortepianowa i jej potencjał interpretacyjny, a także wielkie artystyczne indywidualności kompozytorów i wykonawców, inspirują ją do wielorakich analiz. To stanowi źródło różnorodnych jej opracowań i wykładów.
Oto kilka wybranych przykładów:

  • Walc. Droga do artystycznej stylizacji w twórczości F. Chopina – artykuł napisany dla czasopisma „Fuga” (2001, nr 4);
  • C. Debussy – kompozytor muzyki fortepianowej i pianista – tekst opublikowany w Zeszycie Naukowym Akademii Muzycznej w Gdańsku „Muzyka Fortepianowa”, Gdańsk 2004;
  • Polish Piano Playing Tradition. The Leschetizky heritage in the rich history of Polish 20th century pianistics and piano pedagogy – tekst opublikowany w wydawnictwie Universität für Musik und darstellende Kunst, Wien, 2006;
  • T. Leszetycki – wielki nauczyciel pianistów  –  tekst opublikowany w Zeszycie Naukowym Akademii Muzycznej w Gdańsku „Muzyka Fortepianowa”, Gdańsk, 2007
  • wykłady oraz obszerne prelekcje towarzyszące koncertom o określonym profilu, m.in.:
    • Walce F. Chopina jako szczytowe osiągnięcie artystycznej stylizacji tańca,
    • The question of Polish identity in the music of Chopin;
    • Polska muzyka fortepianowa w kręgu Chopina;
    • Edward Grieg – sylwetka kompozytora, pianisty i dyrygenta;
    • Grażyna Bacewicz – muzyk wszechstronny.

Zawsze interesowała ją organizacja szkolnictwa, w szczególności szkolnictwa muzycznego na różnych poziomach kształcenia, ze specjalnym uwzględnieniem poziomu akademickiego. Jako wieloletni dziekan podejmowała różne inicjatywy w poszukiwaniu optymalnego kształtu planu studiów.
Jest ekspertem Ministerstwa Edukacji Narodowej w zakresie awansów nauczycieli podstawowych i średnich szkół artystycznych.